De Klos met Neeltje Herder.
Het is een trieste grijze dag als ik op pad ga voor een interview voor de Klos met Neeltje Herder. Ik hoef niet te zoeken waar ze woont.
Voor de afspraak hebben we contact gehad en heeft ze mij duidelijk uitgelegd hoe ik moest rijden om de straat en het huisnummer te vinden.
Voor Neeltje is het kantklossen in 2012 begonnen.
Neeltje was A werkster bij de Vrouwen van Nu. Handwerken was en is haar hobby.
Bij de Vrouwen van Nu was een mevrouw die vroeger kloste, nu niet meer en zij vond dat het misschien wel iets was voor Neeltje.
Neeltje mocht alles hebben, een kantkloskussen, klosjes , garen en de boeken van de basiscursus van de Kantklosschool van Wijdenes.
Thuis aan de slag, maar dat viel in het begin nog niet mee.
Mevrouw Veenstra was lid van de Vrouwen van Nu. Zij kon ook kantklossen.
Neeltje heeft zo`n 3 jaar les van haar gehad, ze wist en kon haar veel leren maar ze was geen lerares. Het was een huiskamergroep. Met haar nicht ging ze verder met het kantklossen. Samen een Doedag volgen , boeken kopen en daar een patroon uit zoeken om te klossen.
Zo`n 2 à 3 jaar geleden kwam Neeltje met haar nicht op het idee om naar de Doedag van de Kantkring Potkant in Ekehaar te gaan. Het was een gezellige dag. Neeltje en haar nicht zijn aan het eind van de dag lid geworden van Potkant. De kantklos avonden en middagen worden trouw bezocht. Elke klos bijeenkomst is het een verrassing wat er gemaakt wordt.
Toen er ziekte in de familie kwam was kantklossen een fijne afleiding. Je moest tellen, de werktekening lezen en het patroon uitpuzzelen. Daar heeft Neeltje veel van geleerd.
Het was meestal Tourchon wat er werd geklost.
Om de andere kantklostechnieken onder de knie te krijgen gaan Neeltje en haar nicht een keer per 14 dagen in Smilde op les.
Naast kantklossen heeft Neeltje nog meer hobby`s nl. samen met een vriendin lange wandelingen maken , handwerken , reizen en daarna fotoboeken maken.
Ik zie een lange rij fotoboeken en het is duidelijk dat er veel is gereisd
Zo lang de gezondheid het toelaat blijft ze kantklossen. Het geeft veel afleiding.
De vakantie is weer voorbij, dus weer tijd voor een interview.
Op een mooie herfstdag gaan we op pad naar Froukje Gras, onze huidige penningmeester van Kantkring Potkant.
Ongeveer 30 jaar geleden kreeg Froukje het kantklosvirus.
Dochter ging naar school en dan is er tijd voor iets nieuws en andere mensen te leren kennen.
Na wat speurwerk heeft Froukje les genomen bij Els Ter Haseborg die in de buurt kantklosles gaf/geeft. Ook Nel van Vliet (Tule) en Jantje Emmens (Vlaanders) hebben haar
kantkloslessen gegeven.
Diverse workshops worden in het noordelijke deel van ons land bezocht en dus worden allerlei soorten kant geklost. Maar naast het 's Gravenmoerse kant, blijft het Vlaanderse haar favoriet.
Naast het klossen doet Froukje aan Quilten. Grote en kleine lapjes worden verknipt en weer aan elkaar gezet. Quilten is een hobby van veel kantklossters. De overeenkomst is dat je voor beide hobby’s veel geduld moet hebben. Daarnaast past het kantwerk ook goed op een quilt.
Froukje is vanaf 2000 lid van onze kantkring Potkant. Ze is nu penningmeester, iets wat ze al eerder deed tijdens een vorige bestuursperiode.
Ze leest ook graag. Het liefst spannende thrillers…
Een leuke herinnering is de reis in 2004, die zij en haar Henk met de caravan, naar het Tonder kant festival maakten. Natuurlijk moest ook het kantkloskussen mee. De benodigde klosjes opgewonden en op het kussen was de prikking, van de kantklosster, van Eeva-Liisa Kortelahti gespeld. Alles keurig bij elkaar, zodat er zodra er vrije tijd was, geklost kon worden. Overdag heerlijk weer dus er werd buiten geklost. 's Avonds werd het vochtig dus het kussen moest naar binnen, met de klosjes er los op liggend, zodat er in de caravan door geklost kon worden. Wat thuis gewoon lukte (kussen zijdelings door de deur) lukte nu dus niet. Het kussen, 60 cm. doorsnee, kon niet door de deur. Oplossing; elke avond door het raam naar binnen en 's morgens mocht het weer naar buiten.
Als ik bij het adres van Willemien arriveer word ik allereerst door een hele grote hond verwelkomt. De hond reikt mij tot m`n middel. Gelukkig hoef ik niet bang te zijn.
Willemien roept de hond tot orde en ik mag binnenkomen.
Willemien heeft al enig jaren geen les meer , klost het liefs Milanees of Tourchon. En een workschop volgen in het noorden van het land word ook regelmatig gedaan.
Nu is Willemien druk bezig om het LOKK kantje van de maand te klossen.
In de woonkamer is een hoekje "kant" ingericht en er liggen meerdere kussens waarop het hele jaar door geklost wordt. De garens binnen handbereik en in de kast enkele werkstukken.
Ook zie ik dat er her en der , allemaal keurig ingelijst iets in het huis aan de muur hangt. De favoriete kleur van Willemien is donkerrood.
De Potkant doe-dag, de Potkant open , de kantontmoetingsdag in Zuidlaren en een workschop in Beerta worden elk jaar bezocht en elk jaar is het een gezellig weerzien met andere klosters. Naast kantklossen , leest Willemien ook graag een boek, bij mooi weer een rondje fietsen in de mooie omgeving van haar huis en 1 keer in de week zwemmen en een keer wandelen doet ze graag.
Het voorjaar kondigt zich aan, dus tijd voor een interview.
De vrouw achter het kussen is deze keer de huidige voorzitster van Potkant: Sandra Moek Keizer. Tussen de voorbereidingen door voor de handwerkbeurs in Zwolle is er nog even tijd voor een interview. De dozen staan ingepakt voor een druk weekend.
Sandra is van kinds af met draadjes bezig. Ze noemde zichzelf wel eens Sandraadje. Alles wat garen is en de technieken die daarmee te maken hebben, hebben haar interesse. Het begon met breien en haken van huis uit en bij de buurvrouw. Wie had toen ooit gedacht dat het haar werk nog eens zou worden?
Later leerde ze weven op getouw en bandweven op de heupen, banden van de Andes ook wel Boliviaanse banden genoemd. Daarna kwamen er veel meer technieken.
Sandra werd onderwijzeres. Voor de klas staat ze niet lang. Ze heeft zich gespecialiseerd in het lesgeven van verschillende handwerken, o.a. Tunisch haken, breien, macramé, naaldbinden, Temari en Kumihimo.
Sandra heeft haar eigen bedrijf en verzorgt workshops in de bovenstaande technieken in Nederland en België.
Tijdens het geven van Temari lessen in België kwam Sandra een kantmonitrice tegen. In de pauzes gingen de gesprekken niet alleen over Temari, maar ook over kant.
De Belgische mevrouw had op zolder kantklosspullen staan die naar beneden werden gehaald. En de rollen werden omgedraaid: de lerares werd leerling.
Sandra leerde kantklossen! De gekregen kantklosspullen van de Belgische Temari leerling vonden een bestemming en zo werden de eerste spelden gezet .
De volgende kennismaking met veel meer kant en met Kantkring Potkant was in Ekehaar in 2013 waar Wilma van den Broek haar mee nam naar de Doedag.
Tijdens de Doedag, onder leiding van Janke Nieboer, werden pompoenen geklost. Met veel te dik garen ging ze vol enthousiasme aan de slag.
Daarna volgden er kantlessen bij Dini Boer in Assen. Al snel werd Sandra lid van Potkant in 2014.
Sandra klost relatief kort. Ze heeft enkele technieken geklost. Wat haar erg aanspreekt is het "Torchon met een Zweeds accent" van Ina Zijp. Verder heeft ze Petterson kant en ‘s Gravenmoerse kant geklost. Vooral de waaier van Gravenmoers (Janke Nieboer) sprak Sandra erg aan.
Als alle klossen zijn opgewonden en de eerste spelden staan in het kussen is kantklossen een ontspanning waar ze vele uren mee bezig kan zijn.
Zoals ik eerder al schreef, is Sandra druk met de handwerkbeurs in Zwolle. Sandra is vanaf 2005 vaste standhouder op de beurs. Ook geeft ze workshops in de verschillende handwerken.
Wil je op de hoogte blijven van haar activiteiten www.temari.nl.
Vanmiddag heb ik een afspraak met Rita Krol. Om bij haar te komen rij ik door een prachtig natuurgebied. Jammer dat het nog geen voorjaar wil worden, want dan was de natuur nog mooier geweest. Bij het adres aangekomen zie ik dat er bewaking is d.m.v. een foto van de hond op het hek, maar gelukkig komt Rita me tegemoet en zegt dat ik door kan lopen.
Het is eind 1989, begin 1990 als Rita met kant in aanraking komt. Bij de plattelandsvrouwen (Vrouwen van Nu ) ontmoet Rita dames die kantklossen. Ook demonstreren de dames bij de rijwiel-4daagse in het dorp en bij Rita begint de interesse steeds meer toe te nemen. In Zeijen heeft Mevr. van Oudheusden een kamer ingericht voor het kantklossen en Hennie Geerts geeft daar les.
In 2 groepen wordt er les gegeven, beginners en gevorderden door elkaar. Het te maken werkstuk werd op les uitgelegd en thuis mocht je verder klossen. Eerst leert Rita de randjes en hoeken, daarna de kleedjes. 1 keer per 3 weken kreeg ze les.
In die tijd werd er alleen met wit geklost, vooral geen kleurtjes. Dat kan Rita zich nu niet meer voorstellen, want als ik de werkstukken bekijk is het witte garen nu uit den boze.
Alle werkstukken zijn keurig ingelijst, maar met kleurtjes geklost.
Russisch, Idria en Tourchon zijn de favoriete kanttechnieken die ze het meest klost. Al een aantal jaren heeft Rita geen les meer, maar de fijne en gezellige contacten zijn gebleven. Met een aantal dames gaat ze ook regelmatig naar workshops in de buurt. Zo is Beerta , Zuidlaren en de Doe-dag van Potkant elk jaar vaste prik.
Zo'n 2 jaar geleden heeft Rita zich aangemeld bij de kantkring Potkant, omdat ze van het damesgroepje hoorde dat het ten eerste gezellig is, maar ook dat elke maand een kantklospatroontje wordt aangeboden. Daar gaat ze, als het even kan, elke keer naar toe en tot op heden vind Rita het nog steeds gezellig. Alle dames hetzelfde patroon, maar geen werkstuk gelijk. Hoe mooi is dat.
Af en toe op stap om een tentoonstelling te bezoeken is ook leuk. Het werk van andere kringen bekijken en natuurlijk ideeën opdoen om het ook te klossen.
Ook een goed boek lezen of een fietstochtje maken met haar man als het mooi weer is, slaat Rita niet af.
Maar waar ze al jaren mee bezig is is de verzameling geboortekaartjes.
Rita neemt me mee naar haar kamer en ze laat vol trots de boeken zien, allemaal keurig genummerd en ondergebracht in categorieën: beertjes, kikkers, ooievaars enz. Het zijn meer dan 70.000 geboortekaartjes. De dubbelen worden geruild op ruilbeurzen en de mooiste kaartjes hebben een ereplaatsje in de vitrinekast. Ik kijk m'n ogen uit.... werkelijk prachtig.
Minie Dondorff